Anna Nowicka-Posłuszna, Magdalena Rusiecka, Katarzyna Balińska
Jazda konna jest jedną z najbardziej interesujących i dających najwięcej satysfakcji formą aktywności sportowo-rekreacyjnej człowieka.
Styl życia Polaków się zmienia – mamy coraz więcej czasu i pieniędzy, stąd wzrasta zainteresowanie atrakcyjnymi formami spędzania wolnych chwil czy chęć odpoczynku i ucieczki od świata komputerów i wszechobecnej mechanizacji. Wokół dużych aglomeracji miejskich powstaje wiele klubów i ośrodków, które zajmują się rekreacją konną i sportem jeździeckim. Notuje się zwiększenie liczby koni w gospodarstwach agroturystycznych, wzrasta oferta wczasów w siodle, zwiększa się liczba miejsc pensjonatowych dla koni w ośrodkach podmiejskich i na terenach atrakcyjnych turystycznie.
W efekcie coraz więcej ludzi utrzymuje się z działalności związanej z końmi – rozwija się szereg dziedzin gospodarczych określanych jako „przemysł koński”. Sprzyja temu dość duże pogłowie koni w Polsce, niezłe warunki przyrodnicze oraz tradycje hodowlane i jeździeckie, a także coraz większe zainteresowanie tą sferą działalności organizacji samorządowych.
Notuje się wzrost liczby zawodników uprawiających jeździectwo w klubach sportowych, a zwłaszcza jeźdźców amatorów
Wzrasta liczba imprez jeździeckich, dynamicznie wzrasta popularność kuców będąca efektem rozwoju jeździectwa rekreacyjnego i sportowego dzieci i młodzieży. Jak wiadomo sport dzieci i młodzieży ma niezwykłe walory wychowawcze, daje możliwość łagodnego i naturalnego wejścia młodego jeźdźca w świat „dorosłego” sportu.
Według ustawy o kulturze fizycznej „sport jest formą aktywności człowieka mającą na celu doskonalenie jego sił psychofizycznych, indywidualnie lub zbiorowo, według reguł umownych”, sport wyczynowy „jest formą działalności człowieka podejmowaną dobrowolnie, w drodze rywalizacji, dla uzyskania maksymalnych wyników sportowych”. Według tej ustawy „zawodnikiem jest osoba uprawiająca amatorsko lub profesjonalnie określoną dyscyplinę sportu i uczestnicząca we współzawodnictwie sportowym”.
Zawodnikiem „profesjonalnym jest osoba uprawiająca sport na podstawie umowy o pracę i otrzymująca za to wynagrodzenie, natomiast zawodnik posiadający status amatora może otrzymywać wyłącznie stypendium sportowe”.
Wynika z tego, że nie jest istotne czy ktoś „żyje” z koni – jeżeli nie zajmuje się końmi i nie startuje w zawodach na podstawie umowy o pracę i nie otrzymuje za to wynagrodzenia, jest amatorem.
Zgodnie z ustawą „szczegółowe prawa i obowiązki zawodnika, w tym status zawodnika amatora i zawodnika posiadającego status zawodnika profesjonalnego, określa właściwy polski związek sportowy”.
Polski Związek Jeździecki w przepisach ogólnych uwzględnia pojęcie „zawodnik – amator”.
W Polsce od około 10 lat prężnie rozwijają się tzw. zawody amatorskie.
Polski Związek Jeździecki nie uznaje wyników tych zawodów, które są nieoficjalne, gdyż zawodnicy amatorzy nie uczestniczą w sporcie kwalifikowanym. Wg regulaminów jazdy w stylu western i rodeo amatorem jest osoba, która nie jest trenerem i nie osiągnęła jeszcze znaczących sukcesów sportowych.
Organizatorzy Mistrzostw Polski Amatorów w Skokach przez Przeszkody oraz Mistrzostw Polski Amatorów w Ujeżdżeniu uważają, że amatorem jest osoba, która nigdy nie posiadała licencji zawodnika (zarówno OZJ, jak i PZJ); amator nie musi należeć do klubu ani stowarzyszenia.
Jest to fragment artykułu, aby przeczytać pełny tekst zapraszamy do zakupu kwartalnika „Hodowca i Jeździec” Rok VI nr 2 (17) 2006.
Pismo dostępne jest w Okręgowych / Wojewódzkich Związkach Hodowców Koni, Biurze PZHK, za pośrednictwem prenumeraty oraz w wybranych sklepach jeździeckich.
