Connect with us

Koń rasy wielkopolskiej

Hodowla

Koń rasy wielkopolskiej

Anna Nowicka-Posłuszna, Marek Żuławski

Kolebką hodowli koni rasy wielkopolskiej jest niewątpliwie Wielkopolska, a więc tereny, które przez przeszło 130 lat były pod okupacją niemiecką, ale zawsze do Polski należały. Typ konia dworskiego i włościańskiego hodowany na tych terenach przed i w czasie rozbiorów nie różnił się od typu koni z innych rejonów kraju. Większość masowego pogłowia stanowił prymitywny, mały konik, a pogłowie koni dworskich uszlachetniane było końmi orientalnymi. Wojny napoleońskie przetrzebiły pogłowie koni zarówno w Europie, jak i na ziemiach polskich. Aby dostarczyć odpowiedni materiał hodowlany na tereny okupowane i podnieść wartość produkowanych tam koni, administracja pruska podjęła decyzję o utworzeniu stada ogierów.

og. Bartang wlkp

W roku 1829 roku powołano do życia w Sierakowie nad Wartą stado ogierów i stadninę koni. Klacze i ogiery pochodziły głównie ze stadnin niemieckich. Ze względu na duże zapotrzebowanie na ogiery hodowlane w 1885 r. zorganizowano Stado Ogierów w Gnieźnie. Na hodowlę koni na tych terenach miało również wpływ założone w 1897 r. Stado Ogierów w Starogardzie Gdańskim. W 1895 r. wieku poznańscy hodowcy otrzymali zgodę rządu pruskiego i powstało „Towarzystwo Zapisywania Klaczy do Ksiąg Rodowych”. Działało ono na tyle prężnie, że w 1897 r. wydało rejestr klaczy, a w 1900 r. na jego podstawie – pierwszy tom Poznańskiej Księgi Stadnej Klaczy Półkrwi, drugi został wydany w 1911 r.

Cechą charakterystyczną hodowli wielkopolskiej w owym czasie był stosunkowo niewielki udział ogierów pełnej krwi angielskiej i czystej krwi arabskiej. Materiałem uszlachetniającym były ogiery trakeńskie i beberbeckie, które w wysokim stopniu nasycone były pełną krwią oraz ogiery wschodniopruskie, które powiększyły parametry budowy. Na zwiększenie kalibru miały także wpływ konie hanowerskie i oldenburskie, które jednak wnosiły pewną ordynarność i pogarszały konstytucję. Na przełomie XIX i XX wieku konie hodowane w Wielkopolsce stanowiły pogłowie dość wyrównane w typie. Były to konie półkrwi angielskiej o walorach wszechstronnie użytkowych, przydatne zarówno do służby w wojsku jak i do pracy na roli.

Jest to fragment artykułu, aby przeczytać pełny tekst zapraszamy do zakupu kwartalnika „Hodowca i Jeździec” Rok III nr 2 (7) 2005.
Pismo dostępne jest w Okręgowych / Wojewódzkich Związkach Hodowców Koni, Biurze PZHK, za pośrednictwem prenumeraty oraz w wybranych sklepach jeździeckich.

Więcej w Hodowla

W ostatnim numerze

HiJ nr 80 - okładka

Hodowca i Jeździec Rok XXII Nr 1 (80) Zima 2024

Wydawca

Polski Związek Hodowców Koni

Reklama

Tofi Horses
Pets Diag
Tofi Horses
eHorses
Purina
Equishop
Energys
De Heus Polska
Equishop
Cavalor
Smarthorse

Artykuł sponsorowany

RSS Aktualności ze strony PZHK

RSS Aktualności ze strony Teraz Polskie Konie

Ostatnie wpisy

Na górę